In De gouden weg naar Samarkand onderneemt Sofia Samatar een reis in de voetsporen van een groep Mennonieten - haar voorouders - die uit het toenmalige Rusland richting Samarkand moesten vluchten.
Terwijl de auteur dwars door Midden-Azië reist, onderzoekt ze haar eigen achtergrond en gespleten identiteit. Er ontstaat een veelzijdig beeld van de auteur, haar voorouders en het Midden-Aziatische decor. Met De gouden weg naar Samarkand beschrijft Samatar op poëtische wijze de pelgrimstocht naar een verloren dorp en een bijna vergeten geschiedenis, én de zoektocht naar zichzelf.
De gouden weg naar Samarkand staat op de shortlist van de PEN Literary Awards.